Diversiteit in de publicrelationssector.

Ons klein bureau wierf recent iemand Franstalig aan en haar meerwaarde is enorm. We hebben een veel beter zicht op Franstalig België en dat vertaalt zich direct in de resultaten die we boeken bij Franstalige media.

‘Franstalig België’ was een vanzelfsprekende blind spot, maar we missen nog zoveel. Het is als klein bureau een uitdaging om divers te zijn, maar zelfs de grotere agentschappen worstelen hiermee.

Want waarom gaat het zo traag? Ik ben geen expert, maar heb er een aantal ideeën over.

Er zijn ongetwijfeld nog veel vooroordelen en foute excuses zoals “er zijn te weinig goede kandidaten” en “hun Nederlands is niet goed genoeg”. Maar er is meer. Ik denk dat onze eigen echo chamber ertoe leidt dat we niet beseffen dat we grote groepen missen.

Er is te weinig sense of urgency omdat klanten zelf te weinig aandringen op communicatiestrategieën voor een diverse samenleving. Bedrijven zijn vaak zelf nog niet hyperdivers. Hun (potentiële) klanten zijn dat natuurlijk wel. Hetzelfde geldt wellicht voor de media zelf: ze zetten in op meer diversiteit, maar de weg is nog lang.

Daarnaast is er wat ik de foute motivatie-reden noem. Ik denk dat veel agentschappen proberen om diverser te recruteren omdat dit het moreel juiste is of voor de statistieken. Een sollicitant voelt dat aan. Diverser recruteren moet vooral gemotiveerd zijn vanuit het feit dat we aan onze kerntaak willen voldoen: zoveel mogelijk mensen zo juist mogelijk bereiken.

Toch ben ik optimistisch. Het besef groeit – zowel bij agentschappen als bij klanten – en er zijn meer en meer zeer interessante profielen die hun weg vinden naar werkgevers die wel beseffen hoe hard ze deze professionals nodig hebben.